เฮ้ออออออ

อืมมม เมื่อวานคือวันซวย อะไรก็ไม่รู้ดูจะโถมกระหน่ำ อิอิ

เมื่อวานต้องส่งงานสองชิ้น งานนึงทำมาแล้ว ส่วนอีกงานจะเอาไปปริ้นท์ตอนวันส่ง
พอมาถึงร้านปริ้นท์ตรงมหาลัยปรากฏว่า... ลืมเอาไฟล์มา!!! เวรละ ทำไงดี เลื่อนส่งหรือกลับไปเอาไฟล์ดี
ก็เลยคิดว่าไหนๆก็มาแล้ว ส่งของอีกงานนึงก่อนดีกว่า แล้วค่อยกลับไปเอาไฟล์
พอมาถึงเอาไปส่งปุ๊บก็... อย่างไม่ค่อยแปลกใจก็ไม่ถูกใจครูเท่าไหร่้ โดนด่าไป แต่ดันด่าแรงนี่สิ แสรดด
ด้วยความหมดอารมณ์ แต่ก็ยังไม่อยากจะพ่ายแพ้หมดรูป ยังไงเราก็ต้องกลับไปเอาไฟล์มาปริ้นท์แล้วส่งงาน
อีกชิ้นให้ได้ ฮึ่มๆ พอทันทีที่ครูออกจากห้องไปเราก็รีบเผ่นกลับบ้านทันที
อย่างเร่งรีบเพราะกลัวจะส่งไม่ทัน ก็ถึงบ้านตอนประมาณเที่ยงๆ โอนไฟล์แล้วก็รีบขึ้นรถไฟตอนเที่ยงขึ้น
มาถึงร้านปริ้นท์ตอนประมาณบ่ายกว่าๆได้มั้ง ก็เจอเพื่อนๆนั่งปริ้นท์กันอยู่ประมาณสามสี่คน (อิอิ)
ปริ้นท์งานเรียบร้อยพอพวกเรากำลังบึ่งแท๊กซี่เข้ามหาลัย ก็เห็น...อาจารย์ขับรถสวนเราออกไป...แสรดดด
สรุปคือชวดส่งงานนึง โดนด่างานนึง เอ่อ..โดนด่าไม่พอ อาจารย์ยังให้กลับไปแก้อีกโว้ยย(แปลว่าทำใหม่)
แถมตอนกำลังจะกลับบ้านดันนึกขึ้นได้อีกว่าลืมไอพ๊อดไว้ที่ร้านปริ้นท์(เจี๊ยกกกก) ดีนะร้านปริ้นท์เขาใจดี
เก็บเอาไว้ให้ เลยกลับไปเอาได้ทัน เฮ้อออออออ

อิิอิ ฝนตกอีกแน่ะ วันนี้..มัน..วัน..อารายว๊าาาาาา ยังดีเป็นวันศุกร์ ไม่งั้นฟิวส์ขาดแน่กู

ขอขอบคุณไอพ๊อดของฉานที่คอยเปิดเพลงให้ฟังยามที่มองซ้ายขวาก็เห็นแต่เปลวไฟ เสียงดนตรีดับไฟในตัวได้ดีจริงๆ
วันนี้เวลานั่งรถไฟอยู่คนเดียวใจแม่งมันครุ่นคิดจริงโว้ย เกลียดไรแบบนี้ที่สุด

กลับบ้านไปบ่นให้เพื่อนฟัง... พอตื่นมาตอนเช้าก็แม่งรู้สึกว่าเราไม่น่าบ่นออกไปเลย
เกลียดความรู้สึกแบบนี้เหมือนกัน เวลาตัวเองคิดไรมากๆเนี่ย เหมือนมันไม่ใช่ตัวเอง
เหมือนโดนสิง เหอๆๆ พูดไรออกไปเพราะบางทีต้องการความเห็นใจ ซึ่ง..ซึ่งเราว่ามันน่าเกลียด
อิอิ ปกติเราเลยไม่ค่อยบ่นอะไรเท่าไหร่ บ่นมากๆบางทีทำให้เราเขว จากปลดปล่อยความเครียดกลายเป็น
อยากให้ตัวเองดูเครียดไปซะงั้นไป ทำไมก็ไม่รู้ ซึ่งเราว่ามันไม่ช่วยอะไรเท่าไหร่เลย เสียเวลา เสียความรู้สึก

วาดรูปดีกว่า อิอิ วิธีพูดที่แท้จริงของเรา