Friday, September 28, 2007

TAT

มือผมสั่น เรี่ยวแรงผมนั้นไม่มี จิตใจผมไม่อยู่กับเนื้อกับตัว
ผมตั้งคำถามให้กับโลก ตั้งคำถามให้กับชีวิต ตั้งคำถามให้กับอะไรมากมาย
ผมหิว แต่อ่อนแรงเกินกว่าจะออกไปกินอะไรได้ ผมไม่รู้ว่านี่เป็นจุดเริ่มต้น
หรือจุดจบ
ความอ่อนแอ คือสิ่งที่ผมกำลังประสบอยู่ในขณะนี้
ความไร้ค่าคือสิ่งที่ผมหวาดกลัวที่สุดในขณะนี้
ความล้มเหลวคือสิ่งที่หลอกหลอนตัวผมอยู่ในวินาทีนี้

มันคือความเหนื่้อยล้า มันคือความโลภ มันอาจจะเป็นความโกรธเกลี้ยวด้วย

มันคือการอดนอน...

เช้าแล้วซินะ TAT

No comments: